کد خبر: ۱۹۷
۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۰۰:۰۰

نمی‌خواهم دخترهای محله‌مان حسرت به دل جهیزیه باشند

فاطمه فضلی، خانم مسجدیِ محله شریعتی، همه دخترهای بی‌بضاعت محله را دخترهای خودش می‌داند و در این مسیر پی خیلی از تنگ‌نظری‌ها را به تنش مالیده است. او از سال 86 که با تهیه یک سیسمونی ساده به دنیای زندگی محرومان وارد شد، بیشتر از قبل به این باور رسید که در کار خیر حاجت هیچ استخاره‌ای نیست!

همه آن‌هایی که دستی بر آتش کار خیر دارند می‌دانند که حتی برای برداشتن این قدم‌های نیکوکارانه هم صدها مانع وجود دارد و اگر پا در این راه گذاشتند باید مدام کمر همت ببندند و یکی یکی موانع را از مسیر پیش‌رو بردارند. فاطمه فضلی هم از این موانع کم ندیده و در این مسیر پی خیلی از تنگ‌نظری‌ها را به تنش مالیده است. با این حال از سال 86 که با تهیه یک سیسمونی ساده به دنیای زندگی محرومان وارد شد، بیشتر از قبل به این باور رسید که در کار خیر حاجت هیچ استخاره‌ای نیست!

 

تهیه دارو برای نیازمندان

او سال‌هاست که با دکتر جواد رضایی، پزشک خیّر ساکن محله شریعتی قاسم‌آباد، همکاری می‌کند. آقای دکتر هفته‌ای دو بار برای مداوای بیماران نیازمند به کال زرکش یا طرق می‌رود و 100 تا 150 نفر را رایگان ویزیت می‌کند و داروی رایگان در اختیارشان قرار ‌می‌دهد. بیشتر این داروها را خانم فیضی 58 ساله از گوشه و کنار و از بین دوست و آشنا و اقوام جمع‌آوری می‌کند و در اختیار آقای دکتر قرار می‌دهد. همین چند شب پیش بود که تعداد زیادی دارو از خانه یکی از دوستانش آورد.

داروهایی که برای بیماری‌های صعب‌العلاج نسخه می‌شود و بسیار گران‌قیمت است. با خوش‌حالی می‌گوید: «خدا را شکر که داروی دست کم دو سه بیمار جور شد. امید به خدا که با مصرف همین داروها بیماری‌شان کامل برطرف شود و درد از وجود رنجورشان رخت بندد.»

فاطمه فضلی که خیلی‌ها او را با فامیلی همسرش «رحمانی» می‌شناسند، به تشخیص و تجویزهای آقای دکتر اعتماد دارد. می‌گوید دردهایی را تشخیص داده که حتی پزشکان جراح و متخصص نتوانسته‌اند تشخیص دهند و مریض را سردرگم کرده‌‌اند. او می‌گوید: «این اتفاق برای خودم هم افتاده است. یک بار قرار بود در یکی از بیمارستان‌ها زیر تیغ جراحی بروم. حتی تا اتاق عمل هم رفتم، اما دکتر رضایی تشخیص داد کیست در شکمم ترکیده است و روند درمانم را به‌خوبی پیش برد.»

 

تهیه جهیزیه حتی در دوران کرونا

علاوه بر جمع‌آوری داروهای اهدایی، یکی دیگر از امور خیری که خانم فیضی در آن ید طولایی دارد، تهیه جهیزیه برای دختران دم‌بخت است. در این سیزده سالی که در پی آشنایی با فعالیت‌های خیرخواهانه دکتر رضایی به این مسیر ورود جدی‌تری داشته، بیشتر از یک هزار دست جهیزیه با همراهی همسر آقای دکتر و دیگر اهالی تهیه کرده و به خانواده‌های دختردار تحویل داده است.

اما از زمانی‌که قیمت‌ها نجومی بالا کشیده ونرخ وسایل خانه چند برابر شده، خرید جهیزیه برای خانواده‌های بی‌بضاعت هم تا حدی از رونق افتاده است. با این حال و با وجود افزایش قیمت‌ها و فشار اقتصادی که از یک سال پیش با شیوع ویروس کرونا بیشتر هم شده، خانم فیضی دست از کارهای خیر خود برنداشته است و هنوز به دستان یاری‌رسان مردم و خیران چشم امید دارد. خودش می‌گوید از اول امسال تاکنون موفق شده 3 دست جهیزیه برای عروس‌خانم‌های سادات و 2 دست هم برای دو خانواده دیگر آماده کند و تحویل دهد.

خانم فیضی در تهیه جهیزیه وسواس و حساسیت خاصی دارد. تنها به خرید وسایل ضروری تشکیل یک زندگی اکتفا نمی‌کند و تا جایی که امکان داشته باشد و مشارکت اطرافیان را بیشتر جلب کند، وسایل دیگری از جمله پنکه، سرویس کامل قاشق و چنگال، سرویس چینی، مخلوط کن و اتو و میز اتو و ... را هم به عروس خانم‌های مورد حمایت خیریه مسجد سیدالشهدا(ع) می‌دهد.

وقتی از او درباره این موضوع می‌پرسیم که چرا در حالی که بیشتر خیران فقط چند وسیله در حد کارفرما و ضروری مانند یخچال، گاز، فرش و یک دست تشک و لحاف را برای بی‌بضاعت‌ها تهیه می‌کنند، او بر تهیه جهیزیه‌های کامل‌تری اصرار دارد، می‌گوید: «این‌ها با بچه خودمان چه فرقی دارند!؟ هیچی! همان‌طور که هر مادری برای دختر خودش بهترین‌ها را تهیه می‌کند و حتی وسایلی را به او می‌دهد که در 20، 30 سال زندگی، خودش هیچ‌یک را نداشته و حالا از جان و دل با هزار قرض و وام برای زندگی فرزندش تهیه می‌کند، دوست دارم دختران جوان زیر پوشش خیریه هم تا جای ممکن، کم و کسری نداشته باشند و حس خوبی را برای آغاز زندگیشان تجربه کنند تا خدای ناکرده حسرت به دل نباشند.»

 

توزیع بسته‌های معیشتی

شیوع کرونا، بیکار شدن کارگرها و زمین خوردن بسیاری از کسبه موجب شد جرقه دیگری در ذهن خانم فیضی و دوستانشان زده شود و آن، تهیه بسته‌های معیشتی و توزیع در میان خانواده‌های آسیب‌دیده است. آن‌ها در مدت یک سال اخیر، 15 گوسفند را با کمک اهالی، دوستان و همسایه‌ها قربانی کرده‌اند و گوشت آن‌ها را در قالب بسته‌‌های دست کم نیم کیلویی تقسیم و توزیع کرده‌اند. آخرین بار همین چند روز پیش و در آستانه شهادت حضرت زهرا(س) بود که یک گوسفند را قربانی کردند و 27 کیلوگرم گوشت را به خانواده‌های بی‌بضاعت آبرومند رساندند.تنها در عید نوروز امسال که همه مجبور به قرنطینه قطعی شدند توانستند 19 میلیون تومان کمک مالی از دور و بری‌ها جمع کنند و به این ترتیب بسته‌های معیشتی را با همراهی دکتر رضایی تهیه و توزیع کنند.

دهه اول ماه محرم هم بیکار ننشسته‌ و با جمع‌آوری 12 میلیون تومان وجه نقد، برخی اقلام خوراکی ضروری را میان حاشیه‌نشینان شهر توزیع کرده‌اند. آن‌ها همچنین 30 هزار ماسک را با همراهی خانم‌های مسجدی محله دوخت و دوز کرده‌اند و همه را در میان ساکنان حاشیه شهر توزیع کرده‌اند. 

ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
03:44